SOMS HEB JE GEEN ANDERE KEUZE DAN DAGVAARDEN

Wij, bijna alle juristen, deskundigen en advocaten hopen altijd dat een auteursrechtelijk probleem zonder tussenkomst van de rechter kan worden opgelost.

Er is niks leuks aan het opstellen en het laten betekenen van een dagvaarding.

Maar er zijn soms mensen die echt noch links noch rechts willen meewerken aan een oplossing als ze inbreuk hebben gepleegd op het auteursrecht.

Zoals ik talloze keren reeds gezegd heb, er is altijd alle ruimte op te praten en te kijken of er tot oplossingen gekomen kan worden.

Dit weekend hebben een aantal gemachtigden waaronder advocaten en juristen aanvang gemaakt
met het versturen van laatste verzoeken tot medewerking om tot oplossing van problemen te komen en er is aangevangen met het opstellen van dagvaardingen..... een pak dagvaardingen.

De vorderingen die er vanuit de fotografen liggen voldoen allemaal en stuk voor stuk
aan de recent uitgesproken rechtspraak.

Vorderingen werden door de rechthebbenden zorgvuldig opgesteld.

Het is spijtig dat, omdat de wederpartijen niet willen meewerken bij het bereiken van een redelijke en billijke oplossing, rechthebbenden genoodzaakt zijn om naar de rechter te stappen.

Hun broodwinning is hen al onrechtmatig onthouden, ze hebben vaak al kosten moeten maken en zien zich genoodzaakt om opnieuw kosten te maken om de inbreukplegers voor de rechter te dagen.

In deze gevallen is er gelukkig art. 1019h Rechtsvordering dat zegt dat de in het gelijk gestelde partij, in regel de benadeelde rechthebbende aanspraak kan maken op de integrale proceskostenvergoeding.
Dus de inbreukplegende partij kan en zal vaak door de rechter worden verplicht (veroordeeld) om alle kosten van het betekenen van de dagvaarding door de deurwaarder, de griffie-rechten, de kosten van zijn gemachtigde(n) aan de rechthebbende. Die kosten kunnen aardig in de papieren lopen.

Om te zorgen dat er (terecht) geen misbruik van deze rechtsregel wordt gemaakt, is er door de
Raad voor de Rechtspraak een lijst van indicatietarieven opgesteld met betrekking tot proceskostenvergoedingen inzake geschillen die betrekking hebben op het intellectuele eigendom.

Toch kan een vordering van zeg maar tussen de 500 en 1000 euro uiteindelijke oplopen tot een kostenpost voor de inbreukplegende partij van een aantal duizenden euro's.

Als je dat weet dan moet je als inbreukplegende partij, met alle stapels rechtspraak voorhanden,
toch wel erg onverstandig zijn om een zaak te laten escaleren en het tot een rechtszaak te laten komen.

Veel inbreukplegende partijen worden vaak op het verkeerde been gezet door waarlijke onzin
en uit de context en verband getrokken uitspraken die er links en rechts op het internet te vinden zijn met inbegrip van enkele advocaten die ter zake, laat ik het zacht uitdrukken, onkundig zijn of misschien het wel leuk vinden om te procederen, omdat ze of ze nu verliezen of winnen toch wel betaald worden.

Op zijn zachtst gezegd, een manier van werken die niet in het belang is van de inbreukplegende partij.

Om professionals en leken goed te informeren heeft het befaamde advocatenkantoor Dirkzwager met vestigingen in Nijmegen en Arnhem een heel interessant ebook laten vervaardigen door een van hun beste advocaten Mr. Joost Becker en deze op haar website online gezet.

Het ebook draagt de titel Maak Kennis met Foto's en Auteursrecht en is te vinden onder de url www.dirkzwager.nl/ebooks/foto-auteursrecht.pdf

Een aanrader om te lezen, geschreven door een zeer kundig advocaat.


Peter-Vincent Schuld

OPRECHTE EMOTIES: RESPECTVOL OMGAAN MET EEN WEDERPARTIJ

In de praktijk van de bescherming van (foto-)auteursrechten komen gemachtigden veel in contact
met partijen die inbreuk hebben gepleegd op dat (foto-)auteursrecht.


Soms hebben ze te maken met mensen die echt wel even wat uitleg en een steuntje in de rug nodig hebben.

Over deze categorie mensen wil ik het graag met u hebben.

Op dag "Y" krijgt gemachtigde "X" te maken met een moeilijke zaak.

De meneer in kwestie heeft van de fotograaf een setje foto's toegestuurd gekregen en parallel
heeft deze meneer een pdf van het betrokken artikel online gezet.

Gemachtigde leest zich goed in alvorens de "wederpartij" te benaderen.

Achter zijn bureau zit gemachtigde zich af te vragen welke woordkeuze te gebruiken in de communicatie. Gemachtigde krijgt het gevoel dat er zeker een fout is gemaakt door de uitbater van de website en de rechten alsnog betaald moeten worden. Da's een feit dat als een paal boven water staat.

Gemachtigde heeft nog wat bemerkt.... gemachtigde is door de wol geverfd en heeft vaak snel door wat voor "vlees hij in de kuip heeft".

Het vermoeden van gemachtigde wordt al gauw bevestigd na de eerste contacten per telefoon en email
met de mensen aan de andere kant van de lijn.

Het woord wederpartij heeft  een te zware lading.

Met deze mensen moet een goed gesprek mogelijk zijn.

Gemachtigde bemerkt dat het om een ouderwets gedegen integer familiebedrijf gaat met een sterke verankering in de lokale noordelijke samenleving. Niet een bedrijf dat zich overal onderuit probeert te wurmen, integendeel.

Een bedrijf dat midden in de samenleving staat en dat nog echt het betrokken gezicht heeft
zoals we dat kennen van noordelijke ondernemingen die nog in familiehanden zijn.

Gemachtigde bemerkte in de (eerste) contacten toch wat wantrouwen, onbekendheid, boosheid en andere emoties aan de andere kant van de lijn. De emoties waren oprecht, deze mensen begrepen volgens gemachtigde echt niet alle juridische en zakelijke aspecten van het auteursrecht.

Gemachtigde bemerkte nog iets........iets was zijn instinct hem had aangeleerd namelijk te letten hoe woorden gesproken worden.  Ook al uitte de meneer aan de andere kant van de lijn kritiek, gaf hij blijk van zijn onbegrip, deelde hij zijn emotie met gemachtigde. Het was puur, het was eerlijk en bovenal
een roep om begrip en een roep om nog beter de materie te leren kennen.

De oppervlakkige kennis van het auteursrecht was aanwezig bij het bedrijf, dat is al een groot voordeel. Maar op de aspecten waar het de meneer ontbrak aan kennis, was het ondanks de wil tot kennis vergaren voor gemachtigde,  best moeilijk voor gemachtigde om de boodschap over te brengen.

Niet in de laatste plaats omdat het type bedrijf, een toeleveringsbedrijf voor de agrarische sector, totaal verschilt van de vaak koude juridische wereld.

Mensen die liever face to face spreken dan per email, mensen die meer vertrouwen hebben in een handdruk dan ik een email of een contract. Niet onterecht, de waarden binnen dat bedrijf vormen de ideale situatie in een totaal verjuridiseerde samenleving.

Totaal verschillende werelden...... en ondanks dat gemachtigde en de meneer aan de ander kant van de lijn op een aantal punten van mening verschilden, allebei waren ze oprecht bezorgd voor de belangen die ze aan beide kanten verdedigden. Voor zulke mensen kun je alleen diep respect hebben.

Wanneer een gemachtigde zo een meneer aan de lijn krijgt, wordt het duidelijk dat ook een gemachtigde die de auteursrechten vertegenwoordigt  sympathie, wat zeg ik, een diepe waardering krijgt voor de meneer aan de andere kant van de lijn.

Toch blijft gemachtigde professioneel en blijft gemachtigde staan waar voor gemachtigde staat, maar dat maakt het respect niet minder, de zorgvuldigheid naar de meneer aan de andere kant alleen maar groter en de wil tot het zoeken naar een eerlijke oplossing nog groter.


Bescherming van auteursrechten hoeft niet te leiden tot onderlinge vijandigheid, integendeel.



Peter-Vincent Schuld

DE KOSTEN VAN FRITS, DE ZELFSTANDIGE REIZENDE EN RAZENDE FOTOREPORTER

Frits is al 30 jaar zelfstandig fotojournalist. Frits heeft een fotopersbureau en volgt het nieuws op de voet. Na vele weken van onafgebroken werken zit Frits in de late namiddag een hapje te eten bij de Chinees met zijn vrouw met wie hij samen zijn agentschap runt. 

Frits woont ergens net onder de Moerdijk.

Frits steeekt net zijn eerste hapje babi pangang in zijn mond.
Frits heeft honger.

Frits wordt gebeld. 

Een tipgever die uit hobby online het vliegverkeer boven Europa volgt heeft gemerkt dat een Nederlands vliegtuig ter hoogte van Andorra "van de radar is verdwenen". 

Het nieuws was op dat moment nog niet doorgedrongen tot de persbureaus en de sociale media. 

Frits kent zijn tipgever. Zijn informatie is betrouwbaar.

Nog voordat het gesprek tot een einde loopt ziet zijn vrouw de bekende blik van haar man zijn ogen.

Naar alle waarschijnlijkheid heeft er zich ergens een tragedie voorgedaan en dat betekent dat haar man haar Frits er op af moet, om het even waar het is.
Zijn vrouw heeft maar een half woord nodig en vraagt de rekening.
De ober vraagt zich af of het eten niet goed smaakte, maar het antwoord "mijn man moet weg in verband met een noodgeval" volstaat en binnen 4 minuten staat het echtpaar buiten.
Drie minuten later staan Frits en zijn vrouw thuis.
Frits pakt zijn cameraspullen terwijl zijn vrouw kijkt of er nog vluchten zijn landen in de buurt van Andorra.

Er blijkt nog ruimte te zijn aan boord van een maatschappij die normaal een prijsvechter die vanavond nog vertrekt naar het vliegveld van Carcassonne.
De bagage aan apparatuur, met inbegrip van grote telelenzen verpakt in een grote en zware flight case
doet de prijs van het ticket stijgen naar boven de 700 EURO maar er wordt geboekt
De vrouw van Frits huurt nog snel een auto ter plaatse, het wordt een SUV met ruimte om te werken en apparatuur te vervoeren.

Frits laadt in en vertrekt naar het vliegveld Zaventem nabij Brussel.

Op het moment dat Frits bepakt en bezakt de auto instapt breekt het nieuws door.
"Nederlands toestel crasht met 175 inzittenden aan boord".

Op het moment dat het Breaking News de uitzendingen doet onderbreken is Frits als de grens met Hazeldonk gepasseerd. Het is niet voor de eerste keer dat Frits beeldverslag gaat doen van een ramp.
Hij baalt ervan dat hij opnieuw verschrikkelijk leed moet vastleggen.
In gedachten denkt hij aan de families en vrienden die weldra te horen krijgen dat hun geliefde wellicht is omgekomen. Zijn eten werd abrupt onderbroken maar Frits beseft dat dit in geen enkele verhouding staat, maar dan ook in geen enkele verhouding tot het abrupte verlies aan mensenlevens.
Maar het is zijn taak op de lezer te informeren middels foto's over deze verschrikkelijke gebeurtenis.

Frits rijdt door naar het Brussels vliegveld Zaventem, parkeert zijn auto voor de zekerheid op long term parking, pakt een karretje voor zijn flight case met camera's, lenzen en computers.

Frits checkt in voor de vlucht van 21.45 uur, maar heeft nog even de tijd.

Omdat Frits niet behoorlijk heeft kunnen eten bij de Chinees, begeeft Frits zich naar

het zelfbedieningsrestaurant van Zaventem op de 1e etage.

Tegen betaling van de lieve som van om en nabij de 43,00 EURO heeft Frits een steak, wat te drinken, een dessert en een kop koffie.

Hij peuzelt en boekt intussen alvast een kamer in het Novotel in Andorra tegen ongeveer zo'n 160 euro per nacht.

 De teller begin al aardig te tikken, minimaal 5 dagen hotel aan 160,00 euro per nacht, vliegticket van 700,00 euro, autohuur 750,00 euro, belkosten, verblijfkosten, taxikosten voor de echtgenote, long term parking, de rekening loopt binnen een paar uur al op tot zo'n 2500,00 EURO. Frits heeft nog niks verdiend. Afschrijving van apparatuur is nog niet meegerekend.

Om 21.45 uur stijgt het toestel op van Zaventem. Even na middernacht rijdt Frits weg van het vliegveld in Carcasonne, 103 kilometer te gaan over les Routes Nationale.  Onderweg ontvangt hij de details over de locatie van de ramp.  Midden in de nacht komt hij aan in de buurt van de rampplek en begin meteen met fotograferen en doorsturen van de foto's per computer naar de kranten en agentschappen.

De politie van Andorra houdt de media op afstand om vrij baan te bieden aan de hulpverleners en de bergingsmedewerkers. Het is pikkedonker, op grote afstand ziet hij tussen de inderhaast neergezette werklampen en de zwaailichten van de hulpverleningsvoertuigen de contouren van de wrakstukken en
de doffe glans van lijkzakken waarin reeds geborgen slachtoffers tijdelijk te ruste zijn neergelegd.

Frits maakt opnieuw beelden, maar poogt om het verantwoord te doen. Met zijn telelens speurt hij de omgeving af naar een beeld dat het verhaal vertelt, de gruwelijke tragedie weergeeft maar niet onnodig kwetsend is voor de nabestaanden. Niemand van de inzittenden en bemanning heeft de ramp overleefd.

Frits pakt zijn Ipad en begint op zijn navigatie-systeem te zoeken of er in de bergen niet ergens een plaats is waar hij een overzichtsfoto kan maken, zonder nabestaanden te shockeren.

Al gauw vindt hij een plekje op de kaart. Hij neemt zijn terreinauto en rijdt van de rampplek weg. Langs kleine bergwegen treft hij een plaats aan waar geen andere collega staat en begint met het maken van opnames. een beeld van veel hulpverleners, het wrak, de massaliteit maar zonder herkenbare slachtoffers. Frits gebruikte zijn gevoel voor creativiteit en piëteit om de sprekende foto te maken.
De foto werd doorgezonden... en haalde al snel de internetsites en werd de leidende foto in veel media

Het  was intussen 5 uur in de morgen. Frits was de vorige morgen om 8 uur opgestaan. 21 uur in touw, 21 uur niet geslapen en hij was doodop, maar de dag zou voor hem niet eindigen.

Het nieuwsbericht dat het toestel getroffen was door een bomexplosie en de aanslag inmiddels was opgeëist door terreurorganisatie Al Kebab betekende voor hem een lang verblijf in Andorra.

Het zou niet lang duren of Nederlandse, Franse en Spaanse onderzoekers op de plaats des onheils zouden aankomen.

Zoals altijd bij calamiteiten zijn er horeca-ondernemers die begrijpen dat al die toegestroomde journalisten eten en drinken nodig hadden. Het was midden november en het was koud. Een laag sneeuw was gevallen en het maakte het werken voor de hulpverleners en journalisten er alleen maar bar. Zijn hotel voor die nacht was al door hem betaald zonder een bed te hebben gezien.

Hij at wat, hij dronk wat koffie en bekeek de nieuwssites om het laatste nieuws te vernemen wat hij ter plaatse niet kon optekenen. Her en der zag hij zijn foto, die ene foto, die foto die piëteit voor de nabestaanden bood, maar toch de verschrikking vertelde.

Frits verstond zijn vak. Hij hield er niet van om mensen te kwetsen met zijn foto's.

Na de hele dag op en rond de plek des onheils en nadien een persconferentie gefotografeerd te hebben,
na het nuttigen van talloze blikjes Red Bull om toch maar door te kunnen gaan, kwam Frits om een uur op 10 aan in zijn hotel. Frits nam een douche en legde na meer dan 38 uur onafgebroken in de weer te zijn geweest, zijn hoofd te rusten op de schone kussens in het Novotel in Andorra la Vella.

Frits zou nog 10 dagen in het rampgebied blijven om daarna terug te keren naar Nederland.
Alle kosten afgetrokken, al met al zo'n 4500 Euro aan reiskosten, hotelkosten, autohuur, reparatie van 1 van zijn computers, verblijfskosten van eten en drinken had Frits zo'n 2000 euro verdiend op 11 dagen tijd, met werkdagen van meer dan 24 uur tot zo'n 16 uur per dag. Menig vakbond zou in opstand komen bij zulke arbeidsomstandigheden. 2000 euro en daar was nog geen cent belasting van afgegaan.

Eenmaal thuis aangekomen, zat hij achter zijn desktop computer, zat even te kijken naar beeld over de ramp. Al gauw bemerkte Frits dat er meer foto's van hem illegaal waren gepubliceerd dan legaal.
Op tal van websites dook die ene foto op, genomen in de eerste nacht daar boven op die berg.
De foto die het verhaal vertelde zonder de nabestaanden te kwetsen, een foto gemaakt door een vakman, een fotojournalist van naam.

Frits werd emotioneel. Duizenden euro's had hij geïnvesteerd, onder de moeilijkste omstandigheden van sneeuw en koude zonder te slapen, gedreven door zijn vakmanschap, creativiteit en gevoel voor piëteit, had hij dit beeld gemaakt. Al deze websites hadden zijn foto's waarvoor hij zoveel investeringen had gedaan, die het noodzakelijk te vertellen verhaal in beeld brachten onrechtmatig gepubliceerd.

Zonder toestemming, zonder betaling van reproductierechten, zonder naamsvermelding, kortom zonder, zonder en zonder. Hij liet de websites allemaal aanschrijven,het aanschrijven kostte hem bijna evenveel
dan hij bruto had over gehouden. Sommige website schikten, sommige websites kon het geen bal schelen en gaven niet thuis. Het geld dat Frits geinvesteerd had, dat hij had klaar staan om bij een ander grote nieuwsgebeurtenis direct te kunnen investeren en vliegen ging op aan dagvaardingen en kosten van een advocaat. Na vele maanden procederen haalde Frits zijn recht, veel tijd en energie gespendeerd, belangrijke nieuwsgebeurtenissen hebben moeten overslaan omdat hij zijn geld moest besteden aan zijn advocaat. Geld dat aangewend had moeten worden om weer direct verslag te doen.

Bij dit soort dingen staan inbreukplegers niet stil. Het interesseert ze vaak niet.

Lieve mensen, u las het fictieve verhaal van Frits... het had net zo goed ondergetekende kunnen zijn
ten tijde dat ik actief het nieuws versloeg all over the world, of het had Roel, Piet, Klaas of Jan kunnen zijn.

Steel geen foto's en als u ze wil gebruiken vraag toestemming en betaal de reproductierechten.

Morgen kan er weer een schokkende nieuwsgebeurtenis zijn die respectvol en met professionaliteit op beeld vastgelegd moet worden, om u lezers en kijkers, internetters en webmasters te informeren.

Nieuws moet worden gebracht op een zorgvuldige wijze. Nieuwsgaring en nieuwsdistributie kost geld, veel geld. U heeft recht op die informatie, maar stel de verslaggevers wel in staat om hun werk te kunnen doen, ook waar dit het zakelijke deel aangaat.


Peter-Vincent Schuld

NUTTELOOS GEBLAAT VAN EEN ENKELE ADVOCAAT

Je mag van een advocaat verwachten dat hij of zij scherp, kundig en inhoudelijk is.
Debatten en de uitwisselingen van argumenten mogen scherp zijn, zolang ze maar inhoudelijk blijven.

Je mag van een advocaat verwachten dat hij zijn of haar client tracht te behoeden
voor onnodige kosten.

Sommige advocaten willen graag procederen ongeacht of zij daarmee wel het belang van hun client dienen.

In auteursrechtzaken kom je helaas een hoop prutsers tegen onder advocaten.

Als een rechthebbende zijn recht probeert te halen omdat hij benadeeld is geworden door een inbreukpleger komen we de laatste tijd meer en meer advocaten tegen die inhoudelijk geen argumenten hebben en maar gaan afgeven op de rechthebbende of zijn of haar gemachtigde.

Voorbeeld a: Een rechthebbende is stervende, ligt op zijn sterfbed.... dit is geweten, ook door de advocaat in kwestie. Rechthebbende heeft een gemachtigde aangesteld. Advocaat presteert het om de stervende rechthebbende te gaan lastig vallen in de laatste weken van zijn leven. Wat een moraliteit.

Wegens deze gedragingen en andere gedragingen van hem en een kantoorgenoot is er een
klacht neergelegd bij de Deken van de Orde van Advocaten in Groningen.


Voorbeeld b: Een advocate stelt in een interview, ondanks dat er tal van gerechtelijke uitspraken
zijn die de aard en de kern van de vordering van benadeelde in gelijkaardige zaken als rechtmatig en gegrond hebben verklaard, dat het sturen van een vordering wegens een auteursrechtelijke overtreding vergezeld van een sommatie tot verwijdering gelijk het sturen van spookfakturen en oplichterij zou zijn.

Ook deze advocate heeft een klacht aan haar achterwerk hangen welke is ingediend bij de Deken van de Orde van Advocaten te Haarlem.

Voorbeeld c: Benadeelde stelt een gemachtigde aan. Advocaat in kwestie bevalt de persoon van de gemachtigde niet en begint benadeelde zelf aan te schrijven met een brief waar de honden geen brood van lusten. Gemachtigde krijgt op die manier niet de kans om benadeelde de inhoud van de brief van de betrokken advocaat, uit te leggen en te duiden en dat het waarlijk onzin is wat het heerschap schrijft.
Volstrekt tegen de gedragsregels van de advocatuur in.

Ook deze advocaat heeft een klachtprocedure aan zijn broek hangen.

Als een gemachtigde of een advocaat moeite heeft met het optreden van de gemachtigde of advocaat van de wederpartij dan staat het de gemachtigde of advocaat altijd vrij om een incident in te roepen, gedurende de procedure voor de rechter. Voor de rest heeft de advocaat/gemachtigde van de wederpartij niks te maken met wie benadeelde aanstelt als zijn gemachtigde of advocaat.

Gelukkig zijn er nog legio kundige advocaten, bedrijfsjuristen en gemachtigden met wie er een goed inhoudelijk debat gevoerd kan worden. En als je dan met elkaar naar de rechtbank gaat om een onafhankelijke rechter een oordeel te laten vellen, dienen wel de  minimale omgangsvormen en fatsoensnormen in acht genomen te worden.

Niemand is gebaat bij nutteloos geblaat van om het even welke advocaat.


Peter-Vincent Schuld

SLIM

Niet zelden krijg ik de vraag "waarom moet ik betalen als ik een foto  of een artikel overneem ?".

Heel simpel.... omdat diegene die artikel, foto of kunstwerk het tot stand heeft gebracht recht heeft op een eerlijke en billijke vergoeding.

Een andere "slimme" vraag is op het auteursrecht nog wel van deze tijd zou zijn.

Juist nu, in onze informatiemaatschappij is auteursrecht belangrijker dan ooit.

Zowat iedere gebruiker van het internet publiceert zijn eigen foto's en teksten. Dat zijn 90 van de 100 keer teksten die aan het eigen brein ontsproten zijn.

Zonder dat u het vaak weet brengt u iets tot stand wat een economische waarde heeft.

Er zijn amateurfotografen en hobbyschrijvers die verschrikkelijk mooie dingen maken.
Niet elke kunstenaar is in staat om fulltime zijn artistieke talenten te laten gelden en heeft er nog een baan bij. Er zit nog heel wat (verborgen) talent onder de mensen.

Nu het makkelijker wordt om uw creativiteit met anderen te delen mag u zichzelf ook de vraag stellen
of u eigenlijk geen recht heeft op een vergoeding daarvoor.

De informatiemaatschappij van nu staat nog maar in de kinderschoenen.

Als het al niet mogelijk is, dan zal het binnen afzienbare tijd mogelijk zijn om uw stukje "content" te voorzien van een unieke code. In die code kunt u aangeven of een ander uw werk zonder of met toestemming mag gebruiken. Auteursrecht is namelijk een recht, dat u niet verplicht bent om uit te oefenen. Maar zoals u graag ziet dat u betaald wordt door uw werkgever, u punten spaart bij het tanken
of mee doet aan een loterij is het wel erg leuk als u een zakcentje verdient met de door u gemaakte werken. Wil een website uw content gebruiken, is het over niet al te lange tijd mogelijk dat de code die toegevoegd wordt voorkomt dat uw werk elders verschijnt of wellicht toch juist wel. U kunt dan opteren of u sowieso toestemming verleent tegen een vergoeding of zonder vergoeding.

De gebruiker rekent direct af via een online betaalsysteem zoals Paypal en u heeft direct de centjes!
Real time, en direct tot uw beschikking.

Zo kunt u best wel wat verdienen als u iets origineels hebt.

Wees dus slim en kant u niet tegen iets wat juist ook voor u interessant kan zijn.

Met andere woorden

"Niet slecht dat auteursrecht"


Peter-Vincent Schuld

ALGEMENE MEDEDELING / PERSBERICHT

Een groep van gerenommeerde fotojournalisten is benadeeld geworden door structurele inbreuken op hun auteursrechten door diverse misdaadwebsites.

De betrokken websites zijn hierop aangesproken.

Uit middens van enkele websites zijn ernstige bedreigingen geuit aan het adres van benadeelde fotojournalisten en hun gemachtigde.

Tevens wordt er door betrokken inbreukplegers en hun sympathisanten middels publicaties in diverse (online) media thans een sfeer tot stand gebracht van haatzaaierij, smaad en laster aan het adres van betrokken fotojournalisten en hun gemachtigde.

Op grond van boven vernoemde onrechtmatigheden en wederrechtelijk (strafbaar) gedrag zijn er passende maatregelen genomen. Er is onder meer aangifte gedaan bij het Openbaar Ministerie.
Over de aard van de overige (veiligheids) maatregelen wordt niet gecommuniceerd.

Auteursrecht is onder meer ook een sociaal recht dat rechthebbenden in staat stelt te voorzien in hun economisch bestaan. Het ontduiken of ontwijken van auteursrechten is niet alleen in strijd met de Auteurswet maar is ook moreel verwerpelijk.

Voor zelfstandige fotojournalisten is het auteursrecht van levensbelang.
Nieuwsgaring en nieuwsdistributie kennen in de praktijk een aanzienlijke kostprijs.

Een aantal van de zichzelf als "nieuwswebsites" profilerende misdaadwebsites tonen door het ontduiken en ontwijken van auteursrechten geen enkel respect voor het economisch bestaan van de fotojournalisten en hun prominente onuitwisbare rol in de nieuwsgaring.

Betrokken websites parasiteren op de collega's die bij nacht en ontij en vaak onder moeilijke omstandigheden hun werk moeten doen.

Het is vooral onverstandig indien u onverhoopt een vordering van een fotograaf krijgt of van zijn of haar advocaat/ gemachtigde krijgt,  om niet te reageren.

Indien er wordt gedagvaard, kunnen de werkelijk gemaakte
proceskosten ten laste komen van de inbreuk plegende partij (art. 1019h Rv).

De rekening van de advocaat van de benadeelde rechthebbende kan al gauw in de vele duizenden
euro's lopen.

Raadpleeg dus altijd uw eigen en bovenal kundig advocaat en ga niet af op wat er allemaal
geschreeuwd en willekeurig zonder kennis van zaken geschreven wordt.


Peter-Vincent Schuld