VERREKTE........

Ik word ecbt gillend gek van advocaten, wederpartijen maar ook eisende partijen die op geen enkele manier bereid zijn om in auteursrechtelijke geschillen met elkaar tot overeenstemming te komen.

Sommige wederpartijen en andere advocaten denken telkenmale het wiel uitgevonden te hebben of hebben het idee research te kunnen verrichten om het wiel opnieuw te kunnen uitvinden op kosten van hun client.  Ik behoor me altijd waardig te gedragen, op een diplomatieke manier te onderhandelen, beleefdheden in acht te nemen, weliswaar scherp te debatteren en argumenten te wisselen, maar tegen
mensen die de positie denken te kunnen bekleden van Keizer IQ Nullius doen mij zelfs eens van mijn fatsoenlijke opvoeding afstand nemen.

Kijk een wederpartij is voor mij geen vijand, we zijn het gewoon niet met elkaar eens, maar dat betekent niet dat ik hem of haar naar het leven wil staan. Soms wenden zij zich tot advocaten
die geen flikker verstand hebben van auteursrecht. Voor alle duidelijkheid ik weet geen zier, geen duvel, niks, nada, noppes van veel andere rechtsgebieden en ik kom daar ook eerlijk voor uit.

Maar als ik dan weer zo'n overbetaalde sukkel aan de lijn krijg die het belang van zijn client meer schaadt dan baat krijg ik het. Of het belang van de wederpartij mij niks zou interesseren.

Ik wil niks liever dan dat iedereen zich gewoon aan de auteursrechtelijke regels houdt en dat je in harmonie tot overeenstemming komt. Je hoeft het met elkaar niet eens te zijn, je hoeft het zelfs met een besluit van de rechter niet eens te zijn om toch het respect en het fatsoen te bewaren.

Kijk ik zit in de juristerij, ik ben geen advocaat, dus ik kan lekker zeggen wat ik wil zonder last te krijgen met de Deken bij Orde van Advocaten.

Er zijn ook rechters die het soms niet willen begrijpen wegens een of andere tekortkoming of mentale stoornis, dan heb ik het niet over hun oordeel, maar over hun optreden.

We schrijven Antwerpen, 2007. Ik had een wederpartij die woonachtig was in de Antwerpse deelgemeente Hoboken. De man wou onder geen enkele voorwaarde schikken.

Om de man meteen te dagvaarden zou, voor mijn gevoel iets te grof zijn, ik kreeg de indruk dat de goede man totaal fout werd voorgelicht en dat het echt geen kwaaie pier was. Maar de man had een foto van me gejat, en daar was ik niet blij mee.

Dus tijd voor een andere benadering. Ik laat de man in kwestie via het Antwerpse Vredegerecht in het Kanton Hoboken, oproepen voor een zitting tot verzoening zoals dat officieel heet. Enfin, mijn wederpartij en ik kwamen de rechtszaal binnen. Zit daar een onopgedirkte doos die je normaal gezien zou verwachten in de rij bij de afdeling "op te halen giften" bij de voedselbank. Een vrederechter in een procedure zoals deze behoort te bemiddelen tussen partijen die een geschil hebben.

Het eerste wat  hare vrederechter uitkraamde "ik ken niks of niet veel van auteursrecht".
Ik had die nacht weer eens slecht geslapen en mijn antwoord was dan ook meer dan
duidelijk "had u dan niet wat verder moeten studeren? ". Dit werd door madam de rechter niet in dank afgenomen. "Dan moet u maar gaan dagvaarden" was haar antwoord.  Daarop kreeg ik echt genoeg van deze rechter. De zaak interesseerde haar zichtbaar geen zier. De vrouwelijke griffier zal al te lachen tot groot ongenoegen van madam de rechter.

Ik kon niet anders dan in de frontale aanval gaan, mijn stem te verheffen  en mijn tegenpartij in bescherming te nemen. "Mevrouw wat u nu doet is RECHTSWEIGERING" dat is goed voor een tuchtrechtelijk akkefietje, want rechters kunnen ook niet overal mee wegkomen, nummer 2;  mijn tegenpartij verdient uw inspanning tot bemiddeling.  U creëert nu een situatie waarin u de wederpartij mogelijks onnodig opzadelt met torenhoge kosten met inbegrip de kosten van de gerechtsdeurwaarder, waar bent u mee bezig?"  Ze probeerde er tussen te komen zonder succes. Ik vervolgde met "U dwingt mij om mijn tegenpartij in bescherming te nemen, uw optreden lijkt op niks, u helpt mensen zo diep de problemen in, en overigens u bent het niet waard om, hier te zitten, beneden in het cellenblok van de rechtbank zoeken ze nog toiletjuffrouwen, misschien is dat wat voor u".

Verdomme, het  mag mijn tegenpartij zijn, maar dat neemt nog niet weg dat die zijn rechten zomaar geschoffeerd mogen worden en zeker niet door een rechter die te lui is om uit haar ogen te kijken.
Dit doe je niet, hier dien je het recht niet. Waarom tegenpartijen nodeloos op kosten jagen.

Mijn ogen waren pikzwart van ietwat functioneel gespeelde woede;  de griffier deed het zowat in haar broek van het lachen, advocaten op de gang bleken allemaal hun oor op de deur van de zaal gelegd te hebben en stonden vol verwondering te luisteren. Ik had er genoeg van.  Madam de rechter ook, ze kon niet meer uitbrengen dan "u kunt wel gaan", waarop ik het antwoord gaf" u ook, u kent de uitgang".

Ik sloeg de wederpartij een arm om de schouder, liep er mee naar buiten en zei "we gaan er ene drinken wat dit trekt hier op niks, we komen er samen wel uit". Zo geschiedde; de rechter in wanhoop en verbijstering achterlatend, de griffier met een natte broek en een zootje advocaten vol verwondering.

Wat is dat voor een schertsvertoning zeg...... dat is niet de bedoeling. Als de rechter geen redelijkheid of billijkheid toepast, dan doe ik het wel op eigen initiatief.

Op een terrasje in de prille zomerzon kwamen we snel tot een schikking en werd er nog flink wat afgelachen. Mooi toch......nee behoud altijd als het kan het belang van je tegenpartij in het oog en probeer deze geen poot uit te draaien.

Van de rechter in kwestie heb ik nooit meer wat gehoord.

Korte tijd later had ik een zitting in verzoening voor de Vrederechter in Diest. Was mijn tegenpartij niet komen opdagen. Een uiterst vriendelijke en oprecht in de materie geïnteresseerde rechter vond het juist spijtig dat hij niet kon bemiddelen. Het leek voor hem een uitdaging. Ik dankte de rechter toch voor zijn genomen moeite, gaf de rechter een hand en werd gesterkt in mijn overtuiging, in alle gelederen van de tegenpartijen, advocaten en rechters heb je grote goden en mindere goden.

Maar tegen het die het voor anderen gewoon op voorhand verzieken, laat ik u hier onder mijn oprechte mening zien:

Tekst: Copyright Peter-Vincent Schuld

Peter-Vincent Schuld vindt er dit van. Foto JC Schuld