OOOOOOOHHHHHHH SHIT, WEER EEN EUROVISIE PLAGIAAT VERHAAL

Vandaag  blijkt er ophef te zijn ontstaan over mogelijk plagiaat van het winnend songfestivalliedje van Denemarken. Toen ik het verhaal hoorde, kreeg ik een enorme grijns op dat tronie van me.
Het deed me aan iets herinneren.

We gaan terug naar 1995. In mei 1995 breng ik met mijn ex een weekend door in de Belgische Ardennen, te gast bij de gebroeders Hirsch. Folkloristische muzikanten avant la lettré.  Die avond zouden we worden getrakteerd op het songfestival en aubergines. Beiden niet echt behorend tot mijn voorkeur.

Met een kut-smoes piepten we er tussenuit en reden even naar Namen voor behoorlijk voedsel,
namelijk een goede stevige biefstuk. Aubergines horen nu niet echt mijn beleving van een aangename voedertijd. Na het stuk rund verorberd te hebben rijden we terug naar het dorpje dat  omgeven is met de bij avond onzichtbare koolzaadvelden. Eenmaal aangekomen zijn de gebroeders Hirsch + 1 echtgenote in alle staten. Noorwegen had het Songfestival gewonnen: Secret Garden met het nummer "Nocturne".

Nu ben ik met betrekking tot plagiaat in de muziek altijd wel redelijk sceptisch, maar verduveld, het liedje leek echt wel verdacht veel op een compositie die de gebroeders Hirsch, die speelden onder de naam Meghan, hadden gecomponeerd.  Ik was destijds 26 en had toen al een neus voor intellectueel eigendom en media. Binnen de kortste keren stuurde ik samen met mijn maatje Ronnie, een persbericht uit  die boven mij woonde aan de Antwerpse Leeuwenstraat, het hart van de Scheldestad een. We hebben het geweten, binnen de kortst mogelijke keren ging de telefoon op roodgloeiend en ratelde de fax. In die tijd had ik nog geen email.

De Noorse Televisie aan de lijn. Binnen een half uur zat mijn ex achter het stuur met de cd
naar de VTM studio's in Vilvoorde, waar de muziek opgestraald werd naar Oslo, weer een kwartier later stond de koerier voor de deur om de dia's die ik van ze gemaakt had op te halen om te vervoeren naar Noorwegen. Tja, dia's scannen en een mailtje sturen zoals nu in die tijd was het nog wat anders. Het maken van een digitale foto was toen nog niet aan de orde, laat staan een muziekfile per internet versturen.

Jemig wat een hectiek. De dag er op organiseerden wij met de groep Meghan een persconferentie in een om de hoek aan de Groenplaats gelegen karaoke-bar die massaal werd bezocht door de Belgische media. Ik hoorde het al, "die Hollanders hebben weer wat gevonden".  De volgende morgen stond er in alle vroegte een dijk van een vrachtwagen voor de deur met een schotel op het dak, hunkerend naar een ochtend-erectie, idd KRO'S Ontbijt Televisie had een satellietwagen gestuurd. De KRO moest en zou in het ontbijtprogramma de originele en door Noorwegen "gejatte" klanken horen van Meghan.  Nog voor dat de  ochtendfiles gestalte namen, kwamen we aan in de in der haast gearrangeerde studio in Sint Katelijne Waver, een dorpje nabij Mechelen.

Ook de Ardenner Hirsch hippies wisten niet goed wat hen overkwam.  Half slaapdronken, half alcoholisch tot dronkenschap gebracht,  begonnen de 2 heren en de dame hun nummer live ten gehore te brengen op een uur waar ik normaal nog in mijn nest wil liggen. Het verhaal werd echt een issue.

Maar zoals het ongecontroleerde eigenwijze hippies betaamt kwam er aan het snelle succes nog sneller een einde. Daags daarna werd het groepje uitgenodigd in het RTL programma Koffietijd, ook daar maakten zij acte de présence en boemelden wij naar Hilversum met het Belgisch Trio dat zich verplaatste een een witte bestelbus, waarmee je nu niet meer in Belgie kunt rondrijden zonder verdacht te worden van kinderontvoering,  Tot irritatie van het Belgisch trio volgde rap de boeking door de AVRO Radio. De zelfde middag lieten de Gebroeders Hirsch weten niet meer te willen meedraaien in het snelle mediacircus en moest ik de AVRO bellen dat het optreden niet doorging. De AVRO was volledig over de rooie heen, en terecht overigens, dat waren Ronnie, mijn ex en ik ook.

Het was een heftig weekje dat ik mijn leven niet zal vergeten.  Al toonde het nummer van Secret Garden wel degelijk meer dan ernstige gelijkenissen met het het muziekstuk van Meghan, de Belgen wilden het er bij laten en rustig doorgaan om te spelen op rommelmarkten, in toen nog rokerige cafe's
en rond verdwaalde miljoenen jaren ouden Ardenner stenen. Tja, het laatste woord is altijd aan de rechthebbenden.



Copyright: Peter-Vincent Schuld