PAKKEND

Het is een utopie om te denken dat alle uitvoerende artiesten een beroep kunnen doen op de uitkering van naburige rechten.

Ik zat vanavond in een barretje ergens niet ver van de Spaanse kust.
Het lokale kroegje kent een bijzonder grote diversiteit van bezoekers, lokale bewoners,
pensionado's die wat van de wereld gezien hebben
en hoe kan het anders, een aantal mannelijke leden van een
vooraanstaande gitano-familie (zigeuner-familie) uit Madrid.
De sfeer onder Spanjaarden is altijd gemoedelijk.
Er wordt wat gedronken (redelijk stevig), en er wordt een hoop gelachen.

Presteer het als Noord-Europaan niet om in Spanje de arrogante noorderling uit te hangen want ze kijken je net zo hooghartig aan als een flamenco-danser en terecht! Al snel zat de sfeer er in
en op een of andere manier raakte ik al snel aan de praat met vader en zoon die duidelijk de leiding hadden over de familie. Het contact raakte hechter en hechter, en naar Spaans gebruik volgen in korte tijd de omhelzingen en de stevige handdrukken in korte. Spanjaarden doen niet liever dan handen geven en omhelzen. Tja, koude noorderlingen die niet van fysiek contact houden kunnen beter op hun vierkante meter in hun bakstenen iglo blijven.

De drank vloeide rijkelijk en de zang werd ingezet, een familielid begon, en niet zo maar........
kippenvel kreeg ik:  met hart en ziel, met opgespannen nekspieren en een viberend strottenhoofd begon de man een prive-concert te geven, maar dit ging door je ziel heen.
 Zo pakkend, zo emotioneel, zo goed....... X-factor, The Voice, nee  dit was 1000 x beter.
Een eenvoudige man die geen platencontract ambieerde maar gewoon, met corazon y cuerpo  dat typische flamenco-geluid ten gehore bracht zoals ik het zelden heb gehoord. De emotie, het sentiment, het was tot in mijn diepste ader voelbaar en ik stond aan de grond genageld.
Superlatieven schieten tekort en ik raakte eigenlijk heel geëmotioneerd door wat deze man bracht.

Ik kon het niet nalaten om de man hartelijke de bedanken voor zijn prachtige uitvoering en om te zeggen hoezeer het me geraakt had. Zoals het Spaanse zigeuners betaamt werd ik vervolgens getrakteerd op een dikke kus op mijn voorhoofd, op mijn wangen en een een stevige omhelzing die niet op leek te houden. Dit moet je je laten overkomen. Deze mensen menen dat uit de grond van hun hart en het diepste van hun ziel, zoals mijn "Gracias" en "geraaktheid" evenzeer uit het diepste van mijn ziel kwam en zo gemeend was als maar zijn kan.

Tja, deze voor de buitenwereld onbekende uitvoerende artiest, maakt naar alle waarschijnlijkheid geen aanspraak op naburige rechten, maar als 1 man deze nou werkelijk verdiend had dan was hij het wel geweest.

Tekst: Copyright Peter-Vincent Schuld

Een andere zigeuner-zanger die typische flamenco klanken ten gehore bracht voor de deur van een bar in Malaga
foto: Peter-Vincent Schuld