ZOU IK HET EXACT ZO OVER DOEN ?

Naar mate je ouder wordt schijn je ook wat milder te worden.
Lieve mensen: geen menselijke eigenschap is me vreemd.

In de tijd dat ik nog voornamelijk auteursrechthebbende als fotograaf/fotojournalist  was pakte ik alles en iedereen aan die het ook maar durfde om mijn foto's ongevraagd te gebruiken; open een enkele uitzondering na.

De ouders van een meisje uit Mechelen hadden ter nagedachtenis aan hun dochter die aan
leukemie was overleden een pagina in het leven geroepen over haar moedige dochter die op zo'n jonge leeftijd was heen gegaan. Ze had naam gemaakt tot over de Belgische landsgrenzen door te schrijven over haar ervaringen dat werd gebundeld in het boek "Leukemietjes". Nee deze mensen hebben nimmer van mij een rekening gehad en zo zijn er nog wel een paar uitzonderingen. Ik was regelmatig bij deze mensen thuis geweest en ze gingen door een diep verdriet dat met aanhoudende positiviteit werd gedragen,  ook door het meisje die de ziekte had en wist dat ze niet lang zou leven.

Toch heb ik met regelmaat ook liefdadigheidsinstellingen aangepakt. Heb ik daar spijt van?
Ik zit ergens met gemixte gevoelens. Ergens wel en ergens niet. In 1 geval zeker heeft het zeker geknaagd  en dat heb ik ook naderhand weer voor mijn gevoel "recht" gezet al stond ik met de wet in mijn hand nog zo in mijn recht.  Ik was ven mening  "de wet telt voor alles en voor iedereen".
Ik ben er in een aantal gevallen "te hard" ingegaan en had een waarschuwing al dan niet met een sommatie tot verwijdering of helemaal met rust laten,  ook volstaan.

Naderhand kreeg ik ooit een zaak in handen tegen slangenverblijf in Amsterdam.
Namens een fotograaf stelde ik de organisatie in kwestie aansprakelijk.
Ik kreeg een telefoontje. De man was woedend, laaiend, letterlijk door het dolle heen;
maarrrrrr, ik hoorde iets in zijn stem, iets dat tussen de lettergrepen van de boosheid heen klonk, iets
wat mij eigenlijk zei  "Peter, nu pak je dit anders aan".

Begrijp me niet verkeerd, ik heb ladingen boze telefoontjes gehad,scheld-kannonades en bedreigingen en daar wijk ik echt niet voor. Ik wijk sowieso niet voor dreigementen, smaad of terreur.  Maar dit is was een ander geval.

De man zijn woorden eindigden eigenlijk voortdurend in een octaaf hoger, maar in mineur. Je kon het verdriet door de man zijn stem voelen. Hij was 1 met zijn dieren, hij hield van zijn dieren die door anderen waren weggegooid als oud vuil. De man had zijn eigen laatste cent in het slangenverblijf gestoken. Ik hoefde er geen seconde over na te denken, zonder dat ik had overlegd met de fotograaf in kwestie, zonder daar ook maar een seconde over te hebben nagedacht heb ik gezegd "meneer verscheur de vordering maar".  Het was even stil aan de andere kant van de lijn, het het was nog even wat langer stiller, waarop de bassende man diep geëmotioneerd zijn dankbaarheid liet blijken. Kijk ik hoef geen dank je wel, voor mij was dit vanzelfsprekend. Ik heb de man uitgebreid geholpen met informatie en nog heel lang een goed contact gehouden en zelfs uitgenodigd geweest.

Terug denkend aan die periodes die al weer lang achter me liggen, durf ik te zeggen dat ik zelden spijt heb gehad van zaken die ik voerde, en al helemaal geen spijt heb van mensen die ik voor de rechter gedaagd heb, ondanks dat in 1 geval de rechter het op heel andere gronden niet met mij eens was, maar de site is voor mij nog steeds taboe omdat het destijds en waarschijnlijk nog steeds vol staat met naar mijn gevoel antisemitische uitingen. Ik spande op advies van mijn toenmalige rechtskundig adviseur een zaak tegen de site aan in de tijd dat ik nog geen voldoende kennis had van het juridisch-inhoudelijk  beargumenteren. Mijn toenmalige rechtskundig adviseur maakte naar mijn mening er  bij mij in deze zaak  maar ook bij anderen een potje van.  Jammer want de man was eens een van de beste juristen op het gebied van foto-auteursrecht van Nederland. Nu heeft de man inmiddels zijn bureau ingeruild voor een plek achter de geraniums en ik ben hem desalniettemin dankbaar wat hij in zijn goede jaren voor het auteursrecht gedaan heeft. Maar ook ik zal ooit in de verre toekomst het stokje moeten overgeven en tot het besef komen dat ik niet eeuwig actief kan bijven.

Nu jaren en jaren later zou ik thans sommige websites gewoon met rust laten, weliswaar selectief.
Ook nu geef ik fotografen nog met regelmaat het advies 'laat het nou zitten".

Ik heb me nooit laten weerhouden om een site aan te pakken omdat dat mijn zakelijke relatie met derden zou beschadigen. Dan maar geen zakelijke relatie, ik ben niet te koop. Ik heb voor minder  destijds klanten cq afnemers van foto's er uit gegooid, of ze nou groot op klein waren. Beviel het me niet, stapte ik gewoon op. Doeiiiiiii.  Maar ik besef ook dat anderen hier anders in staan en dat respecteer ik eveneens. Je hebt het recht tot handhaven van je auteursrechten, niet de plicht.


Copyright: Peter-Vincent Schuld

Eurotoppen, altijd aan het werk met politici, hier een informeeltje met  Premier Balkenende Foto's: RVD

Kinderen komen je altijd begroeten, zoals hier in Parakou, Benin Foto: Audiovisuele Dienst Belgische Krijgsmacht

Ook in wat gevaarlijkere gebieden je werk doen: Kosovo foto : Audiovisuele dienst Belgische Krijgsmacht

Altijd momenten voor geintjes: hier met de Viernamese Militaire Politie in Hanoi: foto: Audiovisuele dienst Belgische Krijgsmacht

En weer vriendschappen sluiten met kinderen, zoals hier in Possotome Benin: foto : Audiovisuele dienst Belgische Krijgsmacht

Op naar de volgende bestemming: foto: Audiovisuele dienst Belgische Krijgsmacht